شعری از دفتر هلوچین اثر مهدی کریم بخش ساحلی

شعر عسلم از دفتر هلوچین مهدی کریم بخش ساحلی

عسلم

شب برو من نمی خوام

ماه تو رو نگاه کنم

ماه من پیدا شده

قصه گوی زندگیم

دیگه لالایی نخون

دیگه از تنهای هم حرفی نزن

آخه دیشب

سر شرط بندی سوسوکردن خاطره ها

سراون چیزایی که تو زندگی یادم دادی

توبه من طعنه زدی

وبه نجوا گفتی

یادم تورا فراموش

دیگه وام دار م نکن

دیگه وادارم نکن

دیگه وسوسه ام نکن

که فراموشت کنم

باشه همین امشب تو بردی

من و همرات نیاوردی

جاگذاشتی که واست بالش بیارم

عسلم

عادتم دادی که بی خوابت بشم

وقت و بی وقت کنم

هوایی شوم

پا می خواست بره به جایی

چشم می خواست ببینه آشنا بشه

اما دل غریبه شد .

بونه کردم تا بدونی بی بهونه  رفته بودم

واسه اینکه وادارت کنم که کفشاهات و به پا کنی

دل به کار دادی بکاری

 درو کنی

دیدی که زمین دار زمینگیر میشه

دیدی که به غفلت زدن شنیده ها یک عزم نیست

تو به من سردی شدی

در برودت به مجاور شدنت

من به یخ می گویم

این جاذبه نور تورا آب کند

من تشنه نوشیدن آبم  .